Groen is voor een sociale samenleving. Een van die elementen van een sociale samenleving is dat iedereen moet krijgen waar hij recht op heeft, maar ook dat iemand die ergens géén recht op heeft, dit niet hoort te krijgen. 

Sociale fraude bij huisvesting controleren, moet er dus voor zorgen dat de middelen die voor mensen in woningnood uitgetrokken worden bij diegenen terecht komen die het écht nodig hebben. Maar hoe Vlaams Belang het op de gemeenteraad van april voorstelde, kon voor ons niet door de beugel.

Zowel op hun website als in hun folder wordt gesproken over 'Andere gemeenten tonen aan dat er profiteurs zijn die hier genieten van onze sociale voordelen terwijl ze in hun land van herkomst zoals vb Marokko of Turkije vastgoed bezitten'. Die voorbeelden maken voor ons duidelijk waar het om draait. Groen vindt dat iedereen gelijk behandeld moet worden en dat was met dit voorstel ook niet gewaarborgd.

Vandaag staan er meer dan 150 000 mensen op de wachtlijst voor een sociale woning. We vinden het als Groen dan ook veel belangrijker om daar in te investeren in plaats van een heksenjacht uit te voeren op een bepaalde doelgroep.

Tot slotte stonden er heel wat bepalingen in het besluit die strijdig waren met de Vlaamse Codex Wonen. Er is immers een verschil tussen naakte en volle eigendommen alsook de bestemming van gronden. Je bent immers niets met een deeltje weide waar je slechts naakte eigendom op hebt of zelfs nog erger: een kapotgeschoten woning in Aleppo. Het voorstel hield hier geen rekening mee.

Meerderheidspartijen Groen, N-VA en Open Vld kwamen samen met CD&V tot een alternatief gemeenteraadsbesluit dat de autoriteit van de Sociale Huisvestingsmaatschappij en het Sociaal Verhuurkantoor respecteert. Zij zijn volgens ons het best geplaatst om kandidaat-huurders te beoordelen aan de hand van de reeds geldende criteria.

Dit aangepast voorstel werd vervolgens unaniem goedgekeurd.